Opening expositie Split Splashes
za 4 mei @ 15:00 - 17:00
Het derde seizoen van Galerie Brandstof gaat weer van start. Vanaf 4 mei geopend op zaterdag en zondag van 11.00-17.00 uur, dit zijn ook de openingstijden van het galerie-terras. Voor een heerlijk kopje koffie met een ambachtelijk stukje taart, met prachtig uitzicht om het natuurgebied, een oase van rust, natuur en kunst.
Opening: zaterdag 4 mei om 15.00 uur.
Split Splashes
samenspel tussen patroon en toeval
De expositie verkent vloeibaarheid en grenzen, waarbij het observerende aspect van de kunstenaar op het juiste moment vastlegt wat er zich afspeelt in de vorm van schilderijen, tekeningen, fotografie, beeldende kunst, in samenspel met grafische elementen. Je wordt uitgenodigd om de dynamische wereld te verkennen, waarin de grens tussen vloeibaarheid en vorm vervaagt.
In de verzameling werken hebben kunstenaars zich laten inspireren door natuurlijke stromingen en de manier waarop deze zich uiten, waarbij ze tegelijkertijd de grenzen van het medium en de vorm uitdagen. Door herhaling, variërende patronen en mutaties worden er series gevormd die elkaar versterken. Elk kunstwerk vertelt een verhaal van transformatie en beweging, waarbij harde materialen worden omgevormd tot organische vormen die lijken te pulseren.
Ingrid Geesink gebruikt haar achtergrond als wetenschappelijk onderzoeker om conceptueel beeld te creëren. Het gaat over controle en toeval, en over het steeds meer beheersbaar maken van de wereld om ons heen. Ze zoekt naar een balans tussen natuur en menselijk ingrijpen, tussen het organische en het mechanische,
tussen dingen laten zijn en dingen aanraken. Ingrid experimenteert graag met verschillende fotografische technieken en materialen.
Onder de werknaam ‘De Wijde Wereld’ maakt Jan Dirk Brobbel (1956) sinds enkele jaren objecten. Na een opleiding als vormgever (Willem de Kooning Academie/ jaren 80) is Jan Dirk lange tijd werkzaam geweest in de creatieve IT. Hij kijkt met verwondering naar de verborgen schoonheid van voorwerpen die hun nut hebben verloren, maar alleen al door hun vorm prachtig zijn. Hij geeft de onderdelen, die het daglicht nooit hebben gezien en hun functie vervuld hebben, nieuwe betekenis in zijn samengestelde objecten. Dit alles met een knipoog en een buiging naar de anonieme makers.
Michan Mijsbergh (1990) produceert tekeningen, schilderijen, collages en sculpturen. In de verschillende disciplines is een duidelijke beeldtaal herkenbaar. Dankzij de combinatie van diepe zwarte lijnen en felle kleuren ontstaan afbeeldingen die als plakplaatjes op het oppervlak lijken gemonteerd. De vormen en kleuren ogen misschien schreeuwerig en strak, toch stralen de werken iets kinderlijks/naïefs en expressionistisch uit. Het formaat van de meeste werken is ook ingetogen en bijna intiem te noemen.
