Iedere twee weken vertelt een Culemborger over zijn of haar favoriete muziekstuk, schilderij, toneelvoorstelling, gedicht of architectuur. Deze keer Dicky Voordijk-Nieuwenhuis (41), cultuurwethouder namens de ChristenUnie, over twee bijzondere films.
Door Bram van Schaik
,,Ik kan genieten van verschillende kunstvormen. In de meeste gevallen als gewone liefhebber, alleen in de schilderkunst ben ik actief. Die hobby staat overigens momenteel op een laag pitje. Schilder Jan Sluijters spreekt me bijzonder aan, vooral zijn portretten. Zelf heb ik die ook geschilderd, inclusief een zelfportret. Over dat laatste ben ik best te spreken.
Als gereformeerd meisje ging ik op orgelles. En met mijn vader bezocht ik orgelconcerten. Popmuziek werd thuis niet aangemoedigd, maar op zekere leeftijd word je nieuwsgierig. In de jaren 80 nam ik op cassette liedjes op van de radio. Als ik later zo’n liedje terughoorde, dacht ik direct aan de presentator die op het bandje er doorheen praatte. Via mijn echtgenoot Gerard leerde ik Leonard Cohen kennen. Dat bracht ons een keer in Theater De Fransche School waar het Avalanche Quartet op geweldige wijze het repertoire van Cohen speelde.
Kunst ligt vaak dicht bij religie. Ik voel me met name aangesproken door kunst die de kern van het bestaan raakt. Ik wil aan het denken worden gezet. Toen onlangs in Syrië een Nederlandse priester werd vermoord, dacht ik meteen aan het filmdrama Des Hommes et des Dieux over een vergelijkbaar thema. Een aangrijpend verhaal dat indruk op me maakte. Ook de film Sophie Scholl – Die Letzten Tage, over een Duitse verzetsstrijdster, heeft me geraakt. Haar geloofsbeleving komt zo realistisch over dat ik bijna zeker wist dat de regisseur een religieus persoon is. Dat bleek niet zo. Knap als je je zo kunt inleven.”